Blog: Onderweg met Henk de Roos

Als Henk op vakantie gaat met de auto, slaat hij de route tot in detail op in zijn hoofd. Hij is gefascineerd door alles wat met de weg te maken heeft. De opbouw van de weg, maar ook automerken en alle kenmerken van auto’s hebben een plaats in zijn geheugen en worden beeldend weergegeven.

De snelwegen die Henk vaak tekent, zijn bovenaanzichten. Hij kijkt als een vogel in vlucht. Landschappen lijken in zijn ogen te veranderen in landkaarten met wegen. Hij maakte honderden kleurrijke tekeningen van snelwegen en stadsplattegronden op papier en hout. Inbranden van hout vindt hij een mooie techniek.

Acht jaar geleden leerde Henk puntlassen. Een echte uitdaging, omgaan met gerecycled ijzer. Want om metaal te kunnen bewerken heb je vuur en kracht nodig. Met de snijbrander wordt de vorm gesneden uit plaatstaal. ‘Metaal buigt zo mooi’, zegt Henk. Je kunt het vormen en dan wordt het ruwe materiaal toch iets wat typisch bij de zachtaardige Henk de Roos past. Een meisje met ronde vormen of een bloem.

Zijn favoriete thema de weg is goed te verbeelden met hard en ruw ijzer. De snelwegen die hij eerst vaak schilderde met een snijbrander, is hij uit plaatstaal gaan branden. Een voelbaar driedimensionaal wegennet, opgebouwd met een ingenieuze constructie die een soepele beweging laat zien, maar wel met een ruw randje. Op de schaalmodellen van kruisende snelwegen die hij nu maakt, last hij zelf de gesmede lantarenpalen en de vangrails vast.

In het kader van Het Andere Gedicht gaat Luc Leenknegt, beeldhouwer en begeleider van Henk, bloggen. En kun je de ontdekkingstocht van de beide heren volgen over hoe gedichten uitgevoerd worden in staal. Houd Henk en Luc in de gaten!