2. Gedichtenlaboratorium - Vraag en antwoord van Blindschelders & Raadsman

Vraag: 'Sommige deelnemers kost het veel moeite om iets op te schrijven, zich aan het onderwerp te houden, verder door te schrijven of te herschrijven. Hoe ga ik daar mee om?'

Antwoord
Het is van belang dat te zien en dat ok te vinden. Er moet namelijk nooit iets. Nooit. Je nodigt mensen alleen maar uit tot stapjes. Als ze die niet willen zetten, dan worden ze niet gezet.

Als begeleider heb je de schone taak aansluiting te vinden op de deelnemer. Je zoekt aansluiting op het onderwerp (waar wil iemand iets over vertellen), maar ook op het niveau (wat kán iemand).
Pas als er aansluiting is - iemand voelt zich gezien, gehoord, erkend - dan kun je diegene uitnodigen om een stapje verder te zetten.
Zullen we nog eens samen lezen? Wat denk je:is de tekst zo helemaal duidelijk?
Zal ik eens voor je schrijven, zodat jij je goed kunt herinneren hoe het ook al weer ging?
Daarbij kun je prima je eigen leeservaring gebruiken:
Deze zin snap ik niet helemaal. Kun je nog eens uitleggen hoe…?

Plezier in schrijven kan handig zijn, maar plezier in tekenen of vertellen volstaat ook. Gebruik wat er is. Soms kun je mensen leren dat schrijven of herschrijven leuk is, door het samen te doen. Maar bovenalles geldt altijd: niets moet. Er moet geen ‘mooie’ tekst uitkomen, er moet geen ‘kloppende’ tekst uitkomen er hoeft zelfs geen tekst te komen. Het mág. Een taaltekening is ook een gedicht. Een woord is ook een persoonlijke uiting. Gehoord worden - zonder dat het verder nog vorm krijgt - an sich is een waardevolle ervaring. Gooi dus al je eigen eisen en wensen overboord en sluit aan op je deelnemer.

Vraag: 'Hoe ga ik om met een deelnemer die niet te stoppen is, in het vertellen, in het schrijven, in het opeisen van de aandacht?'

Antwoord
Ook daarvoor geldt, sluit zoveel mogelijk aan en maak afspraken.
Zullen we vandaag doen dat jij eerst een tekening maakt (dan is er alvast enige focus) en dat ik daarna met je kom bespreken wat je getekend hebt?

Of verzin een andere vorm die minder ruimte laat:
Vandaag schrijf ik voor iedereen 5 zinnen op en dan lezen we die aan elkaar voor.Dan kun je bij het voorlezen benoemen dat je in 5 zinnen eigenlijk al heel veel kunt vertellen. Zoek amen met de breedsprakige deelnemers welke zinnen dan eigenlijk het belangrijkst zijn. Maak daar een spelletje van.

Of lees wat iemand heeft geschreven en benoem wat het effect is op jou:
Ik vind het zoveel. Misschien is het wel veel fijner als je alleen iets schrijft over… zullen we dat eens proberen?

Of lees eens een heel kort gedicht voor en zeg: zo kan het ook. Wil jij dat ook eens proberen?
Zo laat je iemand in zijn waarde, hoor je diegene, én nodig je hem uit een nieuwe stap te zetten.

Samen sparren ver hoe je het beste verder kunt met een deelnemer is fantastisch. Zet elkaar in om ook jezelf weer verder te helpen!