Expositie: The museum of Everything in de Rotterdamse Kunsthal t/m 22 mei 2016

Een aantal werken en kunstenaars ken ik inmiddels door mijn werk in ‘deze’ wereld en het regelmatig bezoeken van exposities. Het zijn prettige hernieuwde kennismakingen in deze context. Het zijn de namen die ik ook in de pers lees.
Het totale beeld van de expositie overrompelt me dusdanig dat ik het maken van aantekeningen snel ben vergeten. Ik heb gedoold en de kunstwerken wezen mij de weg. Ik heb gedoold in de minuscule tekeningen, zelfportretten gemaakt tijdens de oorlog in een schuilkelder. Niets anders voorhanden hebben dan alleen jezelf en er dan zoiets moois van maken! Intrigerend en boeiend. Ik wilde dat ik een trap voorhanden had om het grote werk van Augustin Lesage te bekijken. De overeenkomsten met de Boeddhistische Thanka’s dringen zich op. Niet alleen in de ordening maar ook in de concentratie en focus die nodig is om een dergelijk werk te maken. Daar waar de Thanka’s geen vrijheid laten in kunstenaarschap door het geloof en de traditie, daar had Augustin Lesage geen vrijheid omdat hij de bevelen van een stem had op te volgen. Mijn brein knarst, stelt nieuwe vragen en legt nieuwe verbanden aan. Welke betekenissen kun je wel en niet aan het begrip ‘dwangbuis’ hechten? En ondertussen leest een oma haar kleinkind de begeleidende teksten voor van andere kunstenaars. Dat verschuift de realiteit nog meer. De vraag is, welke realiteit?
 

Het bezoeken van deze expositie is meer dan de moeite waard. Daar waar ik elders nog wel eens gehinderd wordt door de 'maniertjes' van bekende kunstenaars, merk ik dat ik daar hier geen last van heb. Ieder beeld is puur en sterk, ook in de series, en uiteraard raakt het ene kunstwerk me meer dan het andere.
De Kunsthal heeft een Kijk en Doe-Tocht gemaakt voor kinderen van 6 -12 jaar en een Kijkwijzer voor 12+. Of je nu met of zonder kinderen gaat, het is aan te bevelen één van deze twee (of allebei) te vragen bij de ingang. Het richt de aandacht en opent het gesprek als je daar behoefte aan hebt.
Ik was alleen en ik vond dat meer dan prettig. Talent laat zich niet in een dwangbuis zetten, de gedachte blijft hangen en wordt ondersteund als ik mijn nieuw verworven Boek der rusteloosheid zomaar ergens opensla …

Laten we, als we dan toch geen schoonheid uit het leven kunnen halen, tenminste daaruit schoonheid halen. Laten we van onze mislukking een zege maken, iets hoog en positiefs met zuilen, majesteitelijkheid en geestelijke instemming.
Als het leven ons niet meer heeft gegeven dan een gevangeniscel, laten we die dan versieren, al is het maar met de schaduwen van onze dromen, gekleurde tekeningen waarmee wij het feit dat we vergeten zijn in de stilstaande buitenkant van de muren krassen.

Citaat uit: Boek der rusteloosheid, Fernando Pessoa. P.315 >Privé-domein< nr.283

www.kunsthal.nl
www.musevery.com

30 maart 2016
Jonaske de Ruiter
Beeldend kunstenares
www.jonaske.nl
www.watonsbeweegtinnepal.nl